Burjuvazinin Yalanları...
Yusuf KÖSE
“Ve tanrı zengini yarattı...”
Egemen sınıfların elinde, en büyük yalan
silahlarından biridir din. Dünyada cehennemi yaşatıp, “öbür dünyada” cennet
vaadetmek, büyük bir yalandır; yoksulları, olmayan bir “cennet” ile aldatmak,
alçaklığın ve aşağılamanın yüzyıllar boyu devam eden en çirkef yolu olmuştur.
Tarihteki tüm sömürücü sınıflar, halkı ezmeyi,
onların haklarını gasp etmeyi kendi doğal hakları olarak görmüş, sömürdükleri
ve ezdikleri geniş yığınlara da böyle göstermeye çalışmışlardır. Ya bu, “tanrı
böyle olmasını istediği için olmuştur” ya da kendileri “çok zeki ve çok
çalıştıkları için” olmuştur. Üretim araçlarına el koymalarını, işçi ve emekçinin
artı-değerini gaspetmelerini ve iktidara sahip olmalarını, böyle anlatırlar.
Burjuvazi yalan söyleyerek,
iktidarını sürdürür. Yalan söylemek ideolojik bir argüman, kitleleri baskı
altında tutmanın yoludur. Toplumsal üretim araçlarını zor yoluyla (devlet
baskısı) kendi özel mülkiyeti haline getirip, milyonlarca emekçinin
artı-değerine el koyanların kitlelere gerçekleri söylemeleri düşünülemez. Ezdikleri,
sömürdükleri, aç bıraktıkları, her türlü eziyeti reva gördükleri yoksul halkların payına düşen;
bir ömür boyu yalanlara inanmak ve sabırla “cennetin gün yüzünü” beklemekten
başka birşey değildir. Sömürülen milyonların yaşamak zorunda bırakıldığı
gerçek,burjuvazinin yaşadığı gerçekten bambaşkadır. Yoksulların gerçekliği, bütün
yaşamları boyunca çalışıp ürettikleri halde, üretiklerine el konulması ve kendilerinin sefilce yaşamaya
mecbur bırakılmasıdır. Burjuvazi, varlığını kitleleri kandırma üzerine kurduğu için,
her türlü yalan, yaşamlarının parçası
haline gelmiştir.
Türk burjuvazisi için de durum
bundan farklı değildir. T.C tarihinin en büyük yalanlarından biri; 1,5 milyon
Ermeninin katledilmesi ve Ermeni
soykırımının yok sayılmasıdır.. Yine, uzun yıllar, “Kürt yok, kart- kurt var”
demişlerdir. Yüzbinlerce Kürdün
katledilmesine mal olan ve halen acıları devam eden bu yalan politikası,
burjuvazinin inkarcı ve ırkçılığının ürünüdür. Halka, “Kürt yok” denmiştir,
halk ise birlikte yaşadığı Kürde Kürt demiştir. Milyonlarca Kürdün Kürtlüğü ve
ana dili Kürtçe “yok” sayılmıştır. Kürde, “sen Kürt değil Türksün” denmiştir.
Türk burjuvazisi ırkçılıkta ve asimilasyon politikasında sınır tanımayarak,
bunu, bin bir türlü yalanlarla “açıklama” yoluna gitmiştir. Katliam ve baskılar
ise yalan üzerine kurulu politikanın zalimce uygulanması olmuştur.
Burjuvazinin baş temsilcisi M.
Kemal ve ekibinin, M. Suhpi ve 14 yoldaşını alçakça katletmeleri ve bunu inkar etmeleri... Yine
Dersim katliamında “ayaklandılar” yalanı ile Dersim halkının kırılması ve bunun
yok sayılması, Türk egemen sınıflarının
ırkçılığının sonu gelmeyen örneklerinden bir başkasıdır.
S. Demirel, 12 Eylül 1980
öncesi, I. Ve II. MC hükümetlerinin başı olduğu zamanda, gazetecilerin bir
sorusu üzerine: “Bana, sağcılar adam
öldürüyor dedirtemezsiniz” demişti. Gazetecilerin ağzı açık kalmıştı. Çünkü,
faşist katiller Demirel hükümetinin koruması altında devrimcilere, işçilere ve
demokratlara yönelik katlimalar yapıyorlardı. Günde yaklaşık 15-20 kişi
katlediliyordu. Katliamcıların hükümet ortağı faşist MHP’nin ülkücü katilleri
olduğu aşikardı. Sonradan da belgeleriyle ortaya çıktı. 1 Mayıs 1977 katliamı, Çorum olayları, Sivas katliamı ve daha bir çok
katliam... Demirel’in vahşet hanesine yazılan ve katliamcı yüzünün yalan
perdesiyle örtülemeyecek kadar açık olmasının göstergeleridir. Demirel’in iyi
bir öğrencisi olduğunu ispatlamaya çalışan Tansu Çiller ise “yalanlar”
kraliçesi olarak kısa siyasi yaşamını zar-zor tamamlayabilmiştir. Bu dönem ise,
2 Temmuz 1993 günü Sivas Madımak Otel’inde 34 Alevi aydının yakılarak katledilmeleri
, bütün ülke çapında Kürt aydınlarına ,Kürt halkına ve hatta Kürt iş adamlarına
karşı başlatılan “faili meçhul” cinayetlerin ve katliamların “bin operasyon”
adı altında doruğa ulaştığı bir süreç olarak, Türk burjuvazisinin kanlı tarihinin
sayfalarında yerini almıştır.
19 Aralık 2000 tarihinde
cezaevlerine yapılan kanlı katliama “hayat kurtarma operasyonu” adını veren Ecevit
ise, bir başka burjuva yalancısıdır. Onca devrimci tutsağın katledilmesi,
Ecevit için “hayat kurtarma” operasyonu olmuş ve o, hep “sol” gösterip, sağ
vurmuştur.
Burjuva politikacılarının
“yalan söyleme” konusunda birbirlerinden pek farkı olmasa da, Erdoğan’ın
yalancılığı daha bir öne çıkmıştır. Erdoğan, emperyalist burjuvazinin sadık bir
uşağı olarak, bir gün önce söylediğinin ikinci günü tersini söylüyor. Ve artık
onun yalanları bütün dünya basınında veciz sözler haline gelmiş durumdadır. Bu
tür burjuva politikacıları için, halka yalan söylemek bir yaşam tarzı halini
almıştır.
12 Eylül 2010’da “Anayasa
Referandumu” döneminde Erdoğan; “terör örgütü ve onun elebaşlarıyla
görüştüğümüzü söyleyen şerefsiz ve alçaktır”[1]
diyor , Başbakan yardımcısı Bülent Arınç ise, Manisa-Turgutlu’daki bir konuşmasında;
“bunu söyleyenler namussuzdur”diyor. Bilindiği gibi, hem Öcalan hem de Oslo’da
PKK temsilcileri ile görüşüldüğü, AKP hükümeti adına Erdoğan ve Arınç
tarafından resmen doğrulanmıştır. Böylece kendi kendilerinin “şerefsiz,
namussuz ve alçak”lıklarını teyid etmiş oldular. Yalanları “yatsılarına” bile
kalmadan ortaya çıktı.
En son, yüzlerce PKK’lı ve
KCK’lı tutsakların hapishanelerde başlattıkları açlık grevleri için , Erdoğan,
Almanya’da, bütün dünya basınının önünde: “ülkemizde açlık grevi yapan bir kişi
var” demiştir. Yalan olur ama, bu denli pişkince yapılan bir yalanda olamazdı
herhalde. Dünya basının yakından izlediği açlık grevleri yok sayılıyordu.
TC başbakanı Erdoğan, yaşamı
hep takkiye ile doludur. Yalanları, adımlarından önce hareket etmektedir.
İsrail’e karşı gibi gözükür “terörist devlet” der,, öbür yandan ise en yüksek seviyede ekonomik,
siyasi ve askeri işbirliğini İsrail ile sürdürür. İsrail’i korumak için ülkeye
raddar üsleri kurdurur.
Erdoğan’ın saldırganlığı ve
yalanları üzerine bazı yazarlar, onun psikolojisinin “bozulduğundan” söz
ederek, akli dengesinin yerinde olmadığını ima eder oldular. Hitler, Mussolini,
Franko ve daha bir çok tarihi faşist kişiliklere de sonradan aynı nitelemelerde
bulunulmuştur. Bu nitelemeler, doğru değildir. Onlar, burjuvazinin en has
temsilcileri ve rollerini bilerek oynamaktadır. Erdoğan, yıpranıp kirli bir
kağıt mendil gibi çöpe atıldığında, burjuvazi, “o bir psiko vakaydı” diyebilir.
Böylece burjuvazi, kendini temize çıkarmanın gerekçesini elinde tutarak, bir
yalanın ömrü bitmeden diğer bir yalanı piyasaya sürmek için hazır bekletir.
Burjuvazinin en büyük
yalanlarından biri de “vatan, millet, bayrak” nitelemesidir. “Her şey vatan
için”dir der. Bunun için yoksulları ölüme gönderir. Ama, o vatan dedikleri toprakların
tüm nimetini ise bir avuç sömürücü yer-içer. Kısacası, “vatan, millet ve
bayrak”, burjuvazinin kendisidir. Ölenler, öldürülenler, baskı altında
tutulanlar, sömürülenler bir avuç burjuvazinin çıkarı uğrunadır. Bu ölenler
içinde burjuvazi ve burjuva politikacılarının ne kendileri ne de çocukları yer
almaz . Yanlız şu unutulmamalıdır ki; bir Kenya özdeyişinde olduğu gibi: “Bir yalan ne kadar hızlı olursa olsun, hakikat onu
yetişip geçer.” 25.11.2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder